Toevallig ben ik zelf 30 jaar geworden dit jaar en ik kon me wel herkennen in de druk om “je leven op de rails” te hebben. Misschien heerst er een soort angst onder 30’ers van deze generatie…maar welke angst precies? Daar ben ik nog naar op zoek. Of willen we gewoon teveel tegelijkertijd?
Hier is de link naar een boeiend artikel van de VRT:
De druk om alles op orde te hebben
Wel een boeiend artikel, aangezien dat ik veel cliënten hoor praten over deze druk en hoe eenzaam of beschaamd ze zich voelen als ze geen partner hebben, vaste carrière, enzovoort.
Interessant dat actrice Emma Watson communiceert dat ze “een zelfpartnerschap” heeft in plaats van dat ze “single” is. Tegelijkertijd hoop ik dat ze voldoende vriendschappen en relaties heeft om haar te ondersteunen. Het gaat immers niet over “alleen” zijn en een egocentrische manier van met het leven omgaan. Wat betekent het dan precies?
Conclusie
Sowieso of je nu single, samenwonend, in een nieuw samengesteld gezin, klassiek gezin, cohousend enzo. bent. We moeten toch zelf een betekenis geven aan ons leven en praten over verschillende visies op gelukkig zijn en het leven. In dialoog open staan en steun geven waar nodig…en de druk weer met z’n allen verlagen. Gelukkig zijn is geen “eindtoestand” die we kunnen controleren….het is een levensproces.
Deze blog vind je ook terug op mijn facebookpagina, klik op deze link:
Geef een reactie